Má tá tú ag dul tríd an ifreann, a choinneáil ag dul.
quote by Winston Churchill
Submitted by Dan Costinaş
| Vote! | Copy!
Related quotes
Bhí i gceist Saoil a bhí ina gcónaí, agus ní mór fiosracht a choinneáil beo. Ní foláir a hAon, ar chúis ar bith, dul ar a dhroim ar an saol.
quote by Eleanor Roosevelt
Submitted by Dan Costinaş
| Vote! | Copy!
Ar Bhás Mhunir Niazi
Níl éinne anois a ghlaofaidh ar ais ar na gaotha ar fán
Níl éinne a déarfaidh cad tá ag an tráthnóna á rá:
Tionlacan garg le bailc í scairt an mhuezzin
Cé a chanfaidh feasta dúinn tost glórach na bhfothrach, titim ghasta na n-úll
Cé a sheasfaidh leis féin i mbaile bocht tréigthe is é ag feitheamh go ciúin
Le héirí na gealaí? Véarsa ag dul fé ar fhíor na spéire is ea do chroíse
Síolta sceite na pomagránaite, líonmhar dearg, é do bhás
Stoirm chantalach, treascairt, clagarnach, callán,
Folt á stróiceadh, béilteach thine ag dul as; fáiscim searbhshíolta fé m'fhiacla
poem by Gabriel Rosenstock from Rogha Rosenstock (1994)
Submitted by Dan Costinaş
| Vote! | Copy!
Life Is cosúil le marcaíocht ar rothar. A choinneáil do chothromaíocht, ní mór duit a choimeád ag gluaiseacht.
quote by Albert Einstein
Submitted by Dan Costinaş
| Vote! | Copy!
Sanas na Marbh
Dá mbeadh fonn orm, tabharfadh mé
athfhéachaint ar léinseach an locha, ag deireadh lae –
ag dul i leith na deirge,
muirn an tsean-chatha
i mo chluasa dúnta agus lámh chiotach na staire
faoi mo bhráid: beaignití na nDeargánach ag muinéal
mo chuimhne.
Agus dá mbeadh fonn orm,
bhainfadh mé solás as an bhfuarán sléibhe ag déanamh
ar thobar an bhláir fholaimh,
murach an básbholadh,
murach an trup cos a chualas ar ghualann na tuaithe:
buídhean cuachta as an rí-theaghlach Stiúbhartach,
arís ar na gcosaibh?
Agus dá gcuirfeadh mé ar fán –
bheinn i láthair mar fhámaire ghaoithe,
ag ábhacht le brait idir dhearg 's bhreacán,
ag déanamh gaisce sna Garbh Críocha,
ag déanamh éachta ar son an Phrionsa.
Ach an fonn orm, bheinn sásta gloine fíona Spáinneach
a ardú do Phrionsa an Fhraoigh, nó feirc bán a chaith
i mo chaipín, nó éamh
ar Chríost féin. Ach tá rian an áir
ar an aer agus cnámha coscartha faoi thalamh: slua ghairm
na marbh ag briseadh isteach ar mo neamhaistear,
ag lorg na déirce ó chluas bhodhar na cruinne.
poem by Dolores Stewart from 'Sé Sin le Rá (2001)
Submitted by Dan Costinaş
| Vote! | Copy!
Yuroz Is é an leaba carn de paradoxes: théann muid chun é le leisce, ach éirí as an tobac muid sé le brón; a dhéanamh linn suas ár n-intinn gach oíche a fhágáil go luath, ach déan muid suas ár n-chomhlachtaí gach maidin a choinneáil déanach.
quote by Charles Caleb Colton
Submitted by Dan Costinaş
| Vote! | Copy!
Cúirt an hean-Oíche
Brian
Ba ghnáth mé ag siúl le ciumhais na h-abhann,
Ar bháinseach úr 'san drúcht go trom,
In aice na gcoillte i gcoim an tsléibhe,
Gan mhairg, gan mhoill le soilse an lae.
Do ghealadh mo chroí nuair chínn Loch Gréine,
An talamh, an tír, is íor na spéire:
Ba thaithneamhach aoibhinn suíomh na sléibhte,
Ag bagairt a gcinn thar dhroim a chéile.
Do ghealadh an croí a bhí críon le cianta,
Caite gan bhrí nó líonta i bpianta;
An séithleach searbh gan sealbh gan saibhreas
D'fhéachfadh tamall thar bharra na gcoillte
An lachain 'na scuainte ar chuan gan ceo,
'S an eala ar a bhfuaid 's í ag gluaiseacht leo,
Na h-éisc le meidhir ag éirí in áirde,
Péirse im radharc go taibhseach tarrbhreac,
Dath an locha agus gorm na dtonn
Ag teacht go tolgach, torannach, trom.
Bhíodh éanlaith i gcrainn ann go
meidhreach mómharach
Is léimneach eilite i gcoillte im chóngar,
Géimneach adharc 'is radharc ar shlóite,
Tréanrith gadhar 'is Reynard rompu.
Ar maidin inné bhí an spéir gan cheo,
Bhí Cancer ón ngréin 'na caortha teo,
Is í gafa chun saothair tar éis na h-oíche
Agus obair an lae sin roimpi sínte.
Bhí duilliúr craobh ar ghéaga im thimpeall,
Fiorthann is féar 'ina slaoda taobh liom,
Bhí glasra fáis ann, bláth 'is luibheanna.
Scaipfeadh chun fáin dá chráiteacht smaointe.
Bhí mé cortha 'san codladh im thraochadh,
Shín mé tharm ar chothram an fhéir ghlais
In aice na gcrann i dteannta trinse,
Taca lem cheann 'smo hannlaí sínte.
Ar gceangal mo shúl go dlúth le chéile,
Greamaithe dúnta in ndubhghlas néalta,
'Is m'aghaidh agam folaithe ó chuilibh go sásta,
I dtaidhreamh d'fhulaing mé an chuilithe cráite,
A chorraigh go lom, a pholl go h-ae mé,
'S mé im chodladh go trom gan mheabhair,
gan éirim.
Ba ghairid mo shuan nuair chualas, shíleas,
An talamh maguaird ag luascadh im thimpeall,
Anfa aduaidh agus fuadach fíochmhar,
Agus caladh an chuain ag tuargan tinte.
Shiolla dem shúil dar shamhlaíos uaim,
Chonaic mé chugam le ciumhais an chuain
An mhásach bholgach tholgach thaibhseach
Chnámhach cholgach ghoirgeach ghaibhdeach.
A h-airde i gceart, mar a mheasaim, díreach.
A sé nó seacht de shlata 'is fuíollach.
Péirse beacht dá brat léi scaoilte
Ina diaidh san tslab le drab is raoibeal.
Ba mhór, ba mhiar, ba fhiain le féachaint
Suas ina h-éadan créachtach créimeach:
Ba anfa a cealltair, 's ba scanradh saolta
A draid is a drandal mantach méirscreach.
A Rí gach má! ba láidir líofa
A bíoma láimhe agus lánstaf inti,
Comhártha práis in airde ar spíce
Agus cumhachta báille ina bharr air scríofa.
Agus dúirt go goirgeach d'fhoclaibh dána:
Másach
Múscail! corraigh! a chodlataigh ghránna!
Is dubhach an tslí duit sínte id shliasaid;
Cúirt ina suí agus na mílte ag triall ann.
Ní cúirt gan acht, gan reacht, gan riail,
Ná cúirt na gcreach mar do chleacht tú riamh,
An chúirt seo ghluais ó shlóite séimhe,
Ach cúirt na dtrua, na mbua 'is na mbéithe.
Is mór le maíomh i gcríocha Éibhir,
Uaisle sí mar shuíodar d'aonghuth.
Dhá lá agus oíche ar bhinn an tsléibhe
I bpálás líonmhar Bhruíon Mhaigh Gréine.
Is daingean a ghoill sé ar uaisle an rí,
Ar mhaithe an teaghlaigh taibhsigh sí
Is ar uimhir na buíne a bhi ina ndáil,
Mar d'imigh gach díth ar chríocha Fáil,
Gan seilbh, gan saoirse ag síolrach seanda,
Gan cheannas i ndlí, gan chíos, gan cheannphort;
Scriosadh an tír agus níl ina ndiaidh ann
In ionad na luibheanna ach fliodh 'is fiaile:
Na h-uaisle ab fhearr chun fáin mar léadar
Agus uachtar lámh ag fáslaigh saibhre,
Ag fealladh le fonn agus foghail gan féachaint,
D'feannadh na lobhar 'san lom dá léirscrios,
Is docharach dubhach mar d'fhúig gach daoirse
Go doilbhir dúr i ndubhcheart dlithe:
An fann gan feidhm ná faigheann ó aon neach
Ach clampar domhain agus luí chun léirscrios;
Fallsacht fear dlí agus fochnaoid airdnirt;
Cam 'is callaois, faillí 'is fábhar;
Scamall an dlí agus fíordhath fáincheart;
Dalladh le bríb, le fís 'is fallsacht.
I bhfarradh gach fíor, fuíoll níor fágadh,
Dearbhadh díbligh ar Bhíobla an lá san
Cúis, dar ndóigh, ná geobhairse saor tríd:
Cnó na h-óige á feo le faolras,
Is easnamh daoine suite in Éirinn
Mheath led chuimhne an síolrach daona;
Is folamh tráite fágadh tíortha;
An cogadh 'san bás gan Spás á ndíogadh,
Uabhar na ríthe 'is ar imigh thar sáile,
An uair ná déanann sibh tuille ina n-áit díobh;
Is náire bhur n-iomad gan siorraigh gan síolrach.
Agus mná ina muirear ar mhuir 'is ar thíortha,
Ciúnsaigh chorpartha agus borracaigh óga,
Agus bonnsaigh bhrothallacha fola agus feola,
Lóistigh liosta agus liostathaigh sásta,
Agus mórgaigh shioscaithe a d'imigh i bhfásach.
Is trua gan toircheas tollairí den tsórt-so,
Is trua gan tórmach brollach 'is bóta iad.
Is minic iad ullamh, an focal da bhfaighidis,
Ag titim dá mogall agus molaimse a bhfoighne.
Is é cinneadh le saoithe i gcríoch na comhairle
I gcoinne na daoirse do h-inseadh dóibh-sin,
Duine den bhuíon bhí líonta i gcumhachta,
Ar dtitim an dísle do shuíomh i bhFódla.
Táirgeann Aoibheall, croí gan aon locht,
Grá na Muimhneach, sí-bhean Léith-chraig,
Scaradh le saoithe sí na slua-so,
'Is scathamh ag scaoileadh daoirse i dTuain-seo.
Do gheall an mhíonla chaointais chóir-seo
Fallsacht dlído chloí go cumhachtach,
Seasamh i dteannta fann 'is faonlag;
Is chaithfeadh an teann bheith ceannsa daonna,
Is chaithfeadh an neart don cheart so stríochadh,
Agus chaithfeadh an ceart ina cheart bheith suite.
Geallaim anois nach clis ná cumhachta,
Caradas Miss ná Pimp ná comhalta,
A shiúlfaidh tríd an dlí so ghnáth
San chúirt ina suifidh an síolrach neamhaí.
Atá an chúirt seo seasmhach feasta san bhFiacail,
Siúl-se! freagair í! caithfidh tú triall ann,
Siúl gan tafann go tapa ar do phriacail,
Siúl nó stróicfead san lathaigh im dhiaidh tú!
poem by Brian Merriman (1781)
Submitted by Dan Costinaş
| Vote! | Copy!