Leda agus an Eala
A buille tobann: an beating sciatháin mór fós
Os cionn an cailín léirigh, a thighs caressed
De réir na fíocháin dorcha, a nape gafa ina bhille,
Tá sé ina hucht helpless ar a chíche.
Conas is féidir leis na méara doiléir terrified a bhrú
An ghlóir feathered as a thighs loosening?
Agus conas is féidir le comhlacht, atá leagtha sa Rush bán,
Ach is dóigh leis an beating chroí aisteach nuair a luíonn sé?
Tá shudder sa loins gineann sé ann
Tá an balla briste, an díon ar lasadh agus túr
Agus Agamemnon marbh.
A bheith gafa amhlaidh, Mar sin, máistreacht ag an fhuil brute ar an aer,
Ar chuir sí ar a chuid eolais lena chumhacht
Sula bhféadfadh an gob indifferent lig di titim?
poem by William Butler Yeats
Submitted by Dan Costinaş
| Vote! | Copy!
Related quotes
Coinnigh grá i do chroí. Tá saol gan grá cosúil le gairdín sunless nuair a bhíonn na bláthanna marbh. Tugann an Chonaic na grámhara agus á grá a teas agus saibhreas an saol gur féidir le rud ar bith eile a thabhairt.
quote by Oscar Wilde
Submitted by Dan Costinaş
| Vote! | Copy!
An phictiúir mór go leor ar fud an domhain, a dhéanamh gach pointe chomh soiléir agus is féidir. Ní féidir leis an anam rathú in éagmais na healaíne Mura bhfuil tú ag iarraidh an sásamh na healaíne, nach bhfuil tú an duine, agus más rud é nach bhfuil tú an duine, ní gá duit a anam.
quote by Thomas More
Submitted by Dan Costinaş
| Vote! | Copy!
Nuair a reigns grá, is féidir leis an dodhéanta a bhaint amach.
Iascaire is ea m'athair le ceart
Conas ná raibh a fhios againn cheana
agus diamhair na mara
chomh glé sin ina shúil?
Lá an adhlactha, iompraíonn sé
doircheacht mhoch na maidine
ar an trá sin a shíneann
ó dhoras an tséipéil
go dtí bruach an tsaoil.
Siúlann thar an slua
atá bailithe sa chlós,
a chois báite sa ghaineamh
gan cabhair a iarraidh
ó éinne dá chlann mhór mhac.
Ní thuigimid an fharraige fós,
dar leis, a cneastacht ná a racht.
Tá naomhóg an bhróin
bun os cionn ar a ghualainn
chomh dubh le fuil théachta,
an fharraige ag fiuchadh
le deora goirt
a loiscfeadh súil na gréine.
Scarann tonn na sochraide roimis
is cuireann sé a dheartháir
sa pholl atá tochailte
aige féin is an ngealaigh
ó aréir. Nuair a shiúlann
ón uaigh ar ais,
tá gile na dtonn
is uaigneas an domhain i ngleic
i súil ghlas mo shinsir.
poem by Louis de Paor from Cúpla Siamach an Ama (2006)
Submitted by Dan Costinaş
| Vote! | Copy!
Treall
Tabhair dom casúr
nó tua
go mbrisfead is
go millfead
an teach seo,
go ndéanfad tairseach
den fhardoras
'gus urláir de na ballaí,
go dtiocfaidh scraith
agus díon agus
simléir anuas
le neart mo chuid
allais...
Sín chugam anois
na cláir is na tairnní
go dtógfad
an teach eile seo...
Ach, a Dhia, táim tuirseach!
poem by Caitlín Maude from Dánta, Drámaíocht agus Prós
Submitted by Dan Costinaş
| Vote! | Copy!
Tá gach páiste ealaíontóir. Is í an fhadhb conas a bheith ina ealaíontóir nuair a fhás muid suas.
quote by Pablo Picasso
Submitted by Dan Costinaş
| Vote! | Copy!
Ní féidir leis an lag logh. Is é maithiúnas an tréith an láidir.
quote by Mahatma Gandhi
Submitted by Dan Costinaş
| Vote! | Copy!
Ní féidir le bláth blossom gan solas na gréine, agus ní féidir le fear beo gan grá.
quote by Max Muller
Submitted by Dan Costinaş
| Vote! | Copy!
Is féidir leat gur chuala de Dubh Dé hAoine agus Cyber Dé Luain. Níl lá eile b'fhéidir gur mhaith leat a fháil amach faoi: Thabhairt Dé Máirt. Is é an smaoineamh go leor simplí. Ar an Máirt tar éis Thanksgiving, shiopadóirí a ghlacadh sos ó a n-bronntanas-cheannach agus a bhronnadh cad is féidir leo a íoc, a carthanas.
quote by Bill Gates
Submitted by Dan Costinaş
| Vote! | Copy!
Tá a fhios agat go bhfuil tú i ngrá nuair nach féidir leat titim ina chodladh toisc go bhfuil réaltacht ar deireadh níos fearr ná do aisling.
An chuid is mó de na scáthanna an saol is cúis leis ár seasamh i ár Sunshine féin.
quote by Ralph Waldo Emerson
Submitted by Dan Costinaş
| Vote! | Copy!
Tá an chuid is fearr faoi a bheith pósta go mothú ar a bheith ar fhoireann. Tá ups agus downs gach lánúin, mar sin tá a bhfuil duine éigin a bhfuil muinín agat priceless.
quote by Hugh Jackman
Submitted by Dan Costinaş
| Vote! | Copy!
An cinniúnt, is dócha: féach an féileacán úd thall atá ag foluain os cionn mo choinnle. Ní fada go loiscfear a sciatháin mhaiseacha: cá bhfios dúinne nach bhfuil a fhios sin aige, freisin?
Pádraic Ó Conaire in An Chéad Chloch (1914)
Submitted by Dan Costinaş
| Vote! | Copy!
Treaspasóir
tú imithe le seachtain
d’gháire fós mo thionlacan
ba mhian liom éalú
ó d’íomhá atá do mo leanúint
uair a eiríonn an ghrian
go luíonn sí arís
is níos deanaí fós
is mé ag glanadh suas
tar éis lá oibre
tú mar a bheadh néal carnach
ós mo chionn
tuigim go mbeidh sé amhlaidh
go dtiocfaidh tréigean do chomactais.
poem by Colette Nic Aodha from Baill Seirce (1998)
Submitted by Dan Costinaş
| Vote! | Copy!
Time by Cornelia Păun Heinzel in Irish language Translation Patrik O Brian
Time by Cornelia Păun Heinzel in Irish language
Translation Patrik O Brian
Time i mBéarla
Tá a bhrí, a thábhacht féin ag gach nóiméad,
Maidir liom féin, duitse, dó.
Bíonn gníomh tábhachtach i ngach nóiméad
Maidir liom féin, duitse, dó.
Tá an t-am ríthábhachtach i gcónaí,
Maidir liom féin, duitse, dó.
Féadann nóiméad ar bith do shaol a athrú, mianach, a chuid,
Inniu, amárach, tar éis an lae amárach, go deo.
Ar feadh nóiméad gairid, is féidir leat a bheith i do rí iontach,
Thar mise, os do chionn, os a chionn,
I nóiméad, is féidir leat a chailleadh,
Gach rud, beag nó mór…
poem by Cornelia Păun Heinzel from Redyaccion revista Colombia (1 October 2020), translated by Patrik O Brian
Submitted by anonym
| Vote! | Copy!
Is breá liom tú gan a fhios agam conas, nó nuair a, nó ó áit. Is breá liom tú díreach é, gan castachtaí nó bród; mar sin is breá liom tú mar tá a fhios agam aon bhealach eile.
quote by Pablo Neruda
Submitted by Dan Costinaş
| Vote! | Copy!
Ar Bhás Mhunir Niazi
Níl éinne anois a ghlaofaidh ar ais ar na gaotha ar fán
Níl éinne a déarfaidh cad tá ag an tráthnóna á rá:
Tionlacan garg le bailc í scairt an mhuezzin
Cé a chanfaidh feasta dúinn tost glórach na bhfothrach, titim ghasta na n-úll
Cé a sheasfaidh leis féin i mbaile bocht tréigthe is é ag feitheamh go ciúin
Le héirí na gealaí? Véarsa ag dul fé ar fhíor na spéire is ea do chroíse
Síolta sceite na pomagránaite, líonmhar dearg, é do bhás
Stoirm chantalach, treascairt, clagarnach, callán,
Folt á stróiceadh, béilteach thine ag dul as; fáiscim searbhshíolta fé m'fhiacla
poem by Gabriel Rosenstock from Rogha Rosenstock (1994)
Submitted by Dan Costinaş
| Vote! | Copy!
Inside tú níl an t-ealaíontóir nach bhfuil a fhios agat faoi. Níl sé suim acu i conas a fhéachann rudaí éagsúla i moonlight.
quote by Auguste Rodin
Submitted by Dan Costinaş
| Vote! | Copy!
Is féidir le focail Kind bheith gearr, ach tá a n-macallaí endless.
quote by Máthair Theresa
Submitted by Dan Costinaş
| Vote! | Copy!
Cúirt an hean-Oíche
Brian
Ba ghnáth mé ag siúl le ciumhais na h-abhann,
Ar bháinseach úr 'san drúcht go trom,
In aice na gcoillte i gcoim an tsléibhe,
Gan mhairg, gan mhoill le soilse an lae.
Do ghealadh mo chroí nuair chínn Loch Gréine,
An talamh, an tír, is íor na spéire:
Ba thaithneamhach aoibhinn suíomh na sléibhte,
Ag bagairt a gcinn thar dhroim a chéile.
Do ghealadh an croí a bhí críon le cianta,
Caite gan bhrí nó líonta i bpianta;
An séithleach searbh gan sealbh gan saibhreas
D'fhéachfadh tamall thar bharra na gcoillte
An lachain 'na scuainte ar chuan gan ceo,
'S an eala ar a bhfuaid 's í ag gluaiseacht leo,
Na h-éisc le meidhir ag éirí in áirde,
Péirse im radharc go taibhseach tarrbhreac,
Dath an locha agus gorm na dtonn
Ag teacht go tolgach, torannach, trom.
Bhíodh éanlaith i gcrainn ann go
meidhreach mómharach
Is léimneach eilite i gcoillte im chóngar,
Géimneach adharc 'is radharc ar shlóite,
Tréanrith gadhar 'is Reynard rompu.
Ar maidin inné bhí an spéir gan cheo,
Bhí Cancer ón ngréin 'na caortha teo,
Is í gafa chun saothair tar éis na h-oíche
Agus obair an lae sin roimpi sínte.
Bhí duilliúr craobh ar ghéaga im thimpeall,
Fiorthann is féar 'ina slaoda taobh liom,
Bhí glasra fáis ann, bláth 'is luibheanna.
Scaipfeadh chun fáin dá chráiteacht smaointe.
Bhí mé cortha 'san codladh im thraochadh,
Shín mé tharm ar chothram an fhéir ghlais
In aice na gcrann i dteannta trinse,
Taca lem cheann 'smo hannlaí sínte.
Ar gceangal mo shúl go dlúth le chéile,
Greamaithe dúnta in ndubhghlas néalta,
'Is m'aghaidh agam folaithe ó chuilibh go sásta,
I dtaidhreamh d'fhulaing mé an chuilithe cráite,
A chorraigh go lom, a pholl go h-ae mé,
'S mé im chodladh go trom gan mheabhair,
gan éirim.
Ba ghairid mo shuan nuair chualas, shíleas,
An talamh maguaird ag luascadh im thimpeall,
Anfa aduaidh agus fuadach fíochmhar,
Agus caladh an chuain ag tuargan tinte.
Shiolla dem shúil dar shamhlaíos uaim,
Chonaic mé chugam le ciumhais an chuain
An mhásach bholgach tholgach thaibhseach
Chnámhach cholgach ghoirgeach ghaibhdeach.
A h-airde i gceart, mar a mheasaim, díreach.
A sé nó seacht de shlata 'is fuíollach.
Péirse beacht dá brat léi scaoilte
Ina diaidh san tslab le drab is raoibeal.
Ba mhór, ba mhiar, ba fhiain le féachaint
Suas ina h-éadan créachtach créimeach:
Ba anfa a cealltair, 's ba scanradh saolta
A draid is a drandal mantach méirscreach.
A Rí gach má! ba láidir líofa
A bíoma láimhe agus lánstaf inti,
Comhártha práis in airde ar spíce
Agus cumhachta báille ina bharr air scríofa.
Agus dúirt go goirgeach d'fhoclaibh dána:
Másach
Múscail! corraigh! a chodlataigh ghránna!
Is dubhach an tslí duit sínte id shliasaid;
Cúirt ina suí agus na mílte ag triall ann.
Ní cúirt gan acht, gan reacht, gan riail,
Ná cúirt na gcreach mar do chleacht tú riamh,
An chúirt seo ghluais ó shlóite séimhe,
Ach cúirt na dtrua, na mbua 'is na mbéithe.
Is mór le maíomh i gcríocha Éibhir,
Uaisle sí mar shuíodar d'aonghuth.
Dhá lá agus oíche ar bhinn an tsléibhe
I bpálás líonmhar Bhruíon Mhaigh Gréine.
Is daingean a ghoill sé ar uaisle an rí,
Ar mhaithe an teaghlaigh taibhsigh sí
Is ar uimhir na buíne a bhi ina ndáil,
Mar d'imigh gach díth ar chríocha Fáil,
Gan seilbh, gan saoirse ag síolrach seanda,
Gan cheannas i ndlí, gan chíos, gan cheannphort;
Scriosadh an tír agus níl ina ndiaidh ann
In ionad na luibheanna ach fliodh 'is fiaile:
Na h-uaisle ab fhearr chun fáin mar léadar
Agus uachtar lámh ag fáslaigh saibhre,
Ag fealladh le fonn agus foghail gan féachaint,
D'feannadh na lobhar 'san lom dá léirscrios,
Is docharach dubhach mar d'fhúig gach daoirse
Go doilbhir dúr i ndubhcheart dlithe:
An fann gan feidhm ná faigheann ó aon neach
Ach clampar domhain agus luí chun léirscrios;
Fallsacht fear dlí agus fochnaoid airdnirt;
Cam 'is callaois, faillí 'is fábhar;
Scamall an dlí agus fíordhath fáincheart;
Dalladh le bríb, le fís 'is fallsacht.
I bhfarradh gach fíor, fuíoll níor fágadh,
Dearbhadh díbligh ar Bhíobla an lá san
Cúis, dar ndóigh, ná geobhairse saor tríd:
Cnó na h-óige á feo le faolras,
Is easnamh daoine suite in Éirinn
Mheath led chuimhne an síolrach daona;
Is folamh tráite fágadh tíortha;
An cogadh 'san bás gan Spás á ndíogadh,
Uabhar na ríthe 'is ar imigh thar sáile,
An uair ná déanann sibh tuille ina n-áit díobh;
Is náire bhur n-iomad gan siorraigh gan síolrach.
Agus mná ina muirear ar mhuir 'is ar thíortha,
Ciúnsaigh chorpartha agus borracaigh óga,
Agus bonnsaigh bhrothallacha fola agus feola,
Lóistigh liosta agus liostathaigh sásta,
Agus mórgaigh shioscaithe a d'imigh i bhfásach.
Is trua gan toircheas tollairí den tsórt-so,
Is trua gan tórmach brollach 'is bóta iad.
Is minic iad ullamh, an focal da bhfaighidis,
Ag titim dá mogall agus molaimse a bhfoighne.
Is é cinneadh le saoithe i gcríoch na comhairle
I gcoinne na daoirse do h-inseadh dóibh-sin,
Duine den bhuíon bhí líonta i gcumhachta,
Ar dtitim an dísle do shuíomh i bhFódla.
Táirgeann Aoibheall, croí gan aon locht,
Grá na Muimhneach, sí-bhean Léith-chraig,
Scaradh le saoithe sí na slua-so,
'Is scathamh ag scaoileadh daoirse i dTuain-seo.
Do gheall an mhíonla chaointais chóir-seo
Fallsacht dlído chloí go cumhachtach,
Seasamh i dteannta fann 'is faonlag;
Is chaithfeadh an teann bheith ceannsa daonna,
Is chaithfeadh an neart don cheart so stríochadh,
Agus chaithfeadh an ceart ina cheart bheith suite.
Geallaim anois nach clis ná cumhachta,
Caradas Miss ná Pimp ná comhalta,
A shiúlfaidh tríd an dlí so ghnáth
San chúirt ina suifidh an síolrach neamhaí.
Atá an chúirt seo seasmhach feasta san bhFiacail,
Siúl-se! freagair í! caithfidh tú triall ann,
Siúl gan tafann go tapa ar do phriacail,
Siúl nó stróicfead san lathaigh im dhiaidh tú!
poem by Brian Merriman (1781)
Submitted by Dan Costinaş
| Vote! | Copy!